Uniwersytet Wrocławski
Budynek Wrocławskiego Uniwersytetu to najwspanialszy, monumentalny barokowy obiekt we Wrocławiu, symbol potęgi i wielkości Habsburgów; miał być największym barokowym budynkiem w Europie, niestety jego budowa została zakończona przedwcześnie po zajęciu Śląska przez wojska Pruskie. Cały kompleks nieprzerwanie powstawał w latach 1689 – 1755. Uniwersytet Wrocławski powstał na terenach dawnego zamku należącego do rodziny cesarskiej, które zostały przez władcę przekazane Jezuitom, mimo sprzeciwu Rady Miejskiej.
W październiku 1702 roku cesarz Leopold II wydaje złotą bullę, która ustanawia we Wrocławiu jezuicką „Akademię Leopoldyńską”. Zainteresowanie nową placówką było ogromne, w latach 20-tych XVIII wieku przekroczyła ona liczbę 1300 studentów. Druga połowa XVIII wieku to ciężki czas dla wrocławskiej uczelni. W roku 1776 władze pruskie dokonują kasacji Zakonu Jezuitów, a Akademia przechodzi pod kuratelę państwa. Nowoczesny uniwersytet w mieście na Odrą powstaje dopiero w roku 1811. Obecnie na tej największej wrocławskiej uczelni zatrudnionych jest prawie 2 tysiące pracowników naukowych (w tym prawie 500 profesorów). Uniwersytet kształci ponad 31 tysięcy studentów, z czego około 20 tysięcy na studiach dziennych. Wnętrza budynku słyną z przepięknie zdobionych sal, które trzeba zobaczyć na własne oczy przy okazji wycieczki do Wrocławia. Wieża Matematyczna uniwersytetu jest popularnym punktem widokowym na Wrocławską Starówkę.