Opera
Budynek wrocławskiej opery został zaprojektowany przez Carla Langhansa i został zbudowany w latach 1839 – 1841. Obiekt miał nowoczesną scenę oraz widownię na ponad półtora tysiąca osób. Nie szczędzono również na wyposażeniu powierzchnia pokryta złotem to prawie 10 tysięcy metrów kwadratowych. W budynku najpierw funkcjonował teatr miejski, który pod koniec XIX wieku przekształcił się w operę. Do II wojny światowej była to jedna z najlepszych tego typu placówek w Niemczech. Gościła ona najwybitniejszych artystów swoich czasów, z Lisztem, Paganinim, Straussem czy Wieniawskim na czele. Opera funkcjonowała do końca roku 1944.
Oblężenie Festung Breslau na szczęście budynek przetrwał bez większych zniszczeń, co pozwoliło na szybkie uruchomienie opery we Wrocławiu. Już w roku 1945 przybyły do Wrocławia z Belgradu, wybitny tenor Stanisław Drabik podjął się niełatwego jak na te czasy zadania wystawienia we wrocławskiej operze „Halki” Stanisława Moniuszki. Chór oraz soliści zjechali się z całej Polski, orkiestrę tworzyli przede wszystkim pozostali na Dolnym Śląsku Niemcy. Po dwóch miesiącach prób 8 września 1945 roku nastąpiło wznowienie prac opery oraz premiera „Halki”. Od tej pory Opera we Wrocławiu jest jednym z najważniejszych miejsc kultury naszego regionu.