Plac Solny
Wrocławski Rynek posiada dodatkowy, pomocniczy plac przylegający do niego, na którym od setek lat handlowano solą, przede wszystkim tą z Wieliczki i Bochni – czyli Plac Solny. Plac powstał już w wieku XIII i był do roku 1827 nazywany Targiem Polskim, nazwę zmieniono w wieku XIX, kiedy na Placu postawiono pomnik Pruskiego feldmarszałka Gebharda von Bluchera; odtąd aż do zakończenia II wojny światowej nazywany był Blucherplatz. Wielkość Placu Solnego to 84,5 metra na 94 metry.
Przy placu znajduje się gmach Starej Giełdy, neoklasycystyczny, przypominający włoskie renesansowe pałace, budynek wybudowany w latach 1822 – 1824 na potrzeby wrocławskiej giełdy. Oraz jako miejsce spotkań i prowadzenia interesów przez kupców chrześcijańskich mieszkających w stolicy Dolnego Śląska. Niewątpliwą ciekawostką jest, znajdujący się nad wejściem do budynku herb miasta Wrocławia, który tutaj składa się tylko z litery W, bez pozostałych elementów herbu miasta, co miało pokazać niechęć kupców do rady miejskiej, która bezlitośnie obkładała tych pierwszych podatkami. Tradycyjnie na Placu Solnym można zaopatrzyć się w kwiaty niezależnie od pory dnia lub nocy, u licznych w tym miejscu kwiaciarek.