Ossolineum
Józef Maksymilian Ossoliński urodził się w roku 1748 w Woli Mieleckiej. Uczył się w jednej z najlepszych szkól w ówczesnej Polsce – Collegium Nobilum w Warszawie. Po rozbiorach Ossoliński zamieszkał we Wiedniu gdzie ten powieściopisarz, historyk i tłumacz poświęca się gromadzeniu ważnych dla kultury i historii Polski zbiorów bibliotecznych, grafik, obrazów, oraz numizmatów. Kolekcja rozwija się, bibliofil na potrzeby swojej fundacji zakupuje klasztor pokarmelitański i rozpoczyna działalność już jako Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Przez ponad 120 lat (1817 – 1945) biblioteka działała i rozwijała się we Lwowie. W jej zbiorach możemy znaleźć dzieła Kopernika, Mickiewicza czy Kochanowskiego, Durera i Rembrandta. Podczas II wojny światowej już w roku 1941 Niemcy po zajęciu Lwowa wywieźli część najcenniejszych zbiorów (między innymi rękopis „Pana Tadeusza” Mickiewicza).
Kiedy Lwów stał się częścią ZSRR uzyskano zgodę władz radzieckich na wywiezienie do Polski Biblioteki Ossolińskich. Uważa się że po wojnie we Wrocławiu znalazło się zaledwie 30% zbiorów. Reszta nadal jest na Ukrainie. We Wrocławiu kolekcją opiekował się rektor Uniwersytetu Wrocławskiego, a ocalałe zbiory znalazły nowy dom w XVII – wiecznym budynku poklasztornym Zakonu Kawalerów Krzyżowych z Czerwoną Gwiazdą. Już w roku 1947 studenci i pracownicy naukowi mogli z nich korzystać.